Bebeklerin ellerini ağızlarına götürebilmeye başlayabilmeleri gelişimsel olarak takip edilen olumlu bir beceridir. Bebeğin elini ağzına götürebilmesi iki önemli bilgi verir bizlere:
 
1. Elini isteyerek/istemli bir şekilde istediği yere götürebilmeye başlamıştır. Yani motor kaslarını kullanabilmeye başlamıştır. Elini ağzına götürebildikten sonra yavaş yavaş istediği, görebildiği ve ulaşmak istediği diğer nesnelere de uzanabilmeye başlar.
 
2. İnsan yavrusunun gelişimsel aşamalarında neredeyse ilk iki yaşa (0-18 ay) uzanan evrede en fazla haz aldığı bölgesi ağzıdır. Ağız bu dönemde yaşamsal öneme sahiptir; gelişimine devam edebilmesi hatta yaşayabilmesi için ağzına ve anne memesine ihtiyaç duyar. Anne memesi bir yandan yaşamını devam edebilmesi için gerekliyken diğer yandan onu rahatlatan, sıkıntısını gideren ve güven veren bir nesnedir. Bebeğin dünyayı tanımaya başladığı yer de ağzıdır. Bir süre sonra kendisine verilen tüm nesneleri tanımak için belli bir süreyle ağzına götürmeye başlar. Bebek ellerini istemli hareket edebilmeye başladığı ilk anlarda, hem kendini tanımak/keşfetmek hem de annesinin memesi olmadığında kendini rahatlatabilmek amacıyla elini ağzına götürmeye başlar. Eli ağzındayken rahatlar ve bir süre kimseye ihtiyaç duymadan oyalanabilmeye başlar. Bu da bebeğin kendiyle başbaşa kalabilme kapasitesini belli oranda geliştirir ki biz bu duruma son derece sağlıklı bir gelişim olarak bakarız.

Sonuç olarak;
Bizden bir iki kuşak önceki ebeveynler (annelerimiz, anneannelerimiz) bebek elini ağzına götürmeye başladığında "dişleri yamuk çıkacak", "parmağı ince kalacak", "kendini kusturacak" v.s. gibi gerekçelerle bebeklerin ellerini ağızlarından uzaklaştırmaya çalışmanın yollarını aradılar. Bulanlar oldu da... Bulanların bebekleri sağlıksız gelişmedi. Parmağını ağzına götürenler de aynı şekilde. Bugünün gelişimsel psikoloji bilgisi, parmağı/eli ağza götürmeye başlamasının sağlıklı gelişimin bir göstergesi olduğunu söylüyor. 
 
Emzik ya da parmak emme, 0-2 yaş arasında ebeveynler tarafından gelişimsel bir belirti olarak kabul edilebildiğinde bebeklerin çok büyük bir kısmı bunu kendiliğinden bırakabilmektedirler. Burada önemli olan nokta emzik veya parmak emme süresinin çok fazla uzamasıdır. İki yaşından sonrasında da devam eden parmak ya da emzik emme durumunda bebeğin/çocuğun neyin eksikliğini doyurmaya çalıştığını bulmak ve buna göre bir önlem alabilmek önem taşır. 

SEÇİL ÖZBEKLİK, Uzman psikolojik danışman